Argentijnse Tango dansen. Van Buenos Aires naar Brussel

Tango is niet zomaar een dans, maar het resultaat van een zeer dynamische cultuur: Buenos Aires bepaalt al jaren het ritme, de manier van stappen, de poëzie, de gewoontes en de symboliek die in de dans en de zang zitten.

Over de dans

De Tango is een partnerdans, waarbij de connectie tussen de partners extreem belangrijk is. Het is een dans van nabijheid, het koppel omhelst elkaar in een ‘Abrazo’. De dansers vormen zo een bubbel met hun partner, met de muziek, en met de groep. Door haar intenstieit brengt de muziek het koppel in een stroom van dansers die, als een passionele wervelwind, in tegenwijzerszin circuleren in de ruimte. De bovenlichamen blijven daarbij bijna onbeweeglijk, terwijl de benen een waanzinnig ballet brengen.

Een beetje geschiedenis

Begin jaren tachtig was de Argentijnse tango bijna verdwenen. Door jaren ontradingspolitiek restten er slechts een handvol milonga’s (dat zijn typische dansavonden) en enkele oudere dansers.

Er waren geen festivals, geen stages en quasi geen lessen. Mannen oefenden onderling, soms gewoon na het werk op straat. Vrouwen zagen hoe hun zussen, moeders en tantes dansten. Zij hadden minder oefenkansen en leerden vooral dansen door geduldig te observeren en -uiteraard- met vallen en opstaan op de dansvloer.

Je verder bekwamen in Tango kon daarnaast door in de leer te gaan bij een oudere danser. Hierbij was het belangrijk om culturele codes te respecteren en trouw te betonen aan de cultuur en aan de voorouders, want je moest het wél verdienen om iemands leerling-protégé te worden.

Herlopleving en evolutie

Ondertussen is de heropleving van de tango een feit. De dans migreert en internationaliseert. Vandaag vormt het doorgeven van de Argentijnse tango aan een nieuwe generatie, aan een ander publiek, en voor sommigen op een nieuw continent, de reden waarom vele tangoleraars elke dag weer goedgemutst uit bed kruipen.

Zo ook voor Eugenia Ramírez Miori. Zij maakte de heropleving van de tango van nabij mee in Argentinië. Na een carrière in Buenos Aires, kwam ze in België terecht, waar ze een eigen school, Nosotros, opstartte, die deel uitmaakt van de nieuwe dimensie binnen de tango.

Ze ontwikkelde een eigen lesmethode, gebaseerd op de essentie van de tango, want tango is bovenal een dans van volk, die iedereen kan dansen. Met een diverse ploeg maakt de school die missie waar.