Argentijnse Tango. Van Buenos Aires naar Brussel

Tango is niet zomaar een dans, maar het resultaat van een zeer dynamische cultuur: Buenos Aires bepaalt al jaren het ritme, de manier van stappen, de poëzie, de gewoontes en de symboliek die in de dans en de zang zitten.

Begin jaren tachtig was de Argentijnse tango bijna verdwenen. Door jaren ontradingspolitiek restten er slechts een handvol milonga’s (dat zijn typische dansavonden) en enkele oudere dansers.

Er waren geen festivals, geen stages en quasi geen lessen. Mannen oefenden onderling, soms gewoon na het werk op straat. Vrouwen zagen hoe hun zussen, moeders en tantes dansten. Zij hadden minder oefenkansen en leerden vooral dansen door geduldig te observeren en -uiteraard- met vallen en opstaan op de dansvloer.

Je verder bekwamen in Tango kon daarnaast door in de leer te gaan bij een oudere danser. Maar… culturele codes respecteren en trouw betonen aan cultuur en voorouders… Je moest het wél verdienen om iemands leerling-protégé te worden.

Ondertussen is de heropleving van de tango een feit. De dans migreert en internationaliseert.  Vandaag vormt het doorgeven van de Argentijnse tango aan een nieuwe generatie, aan een ander publiek, en voor sommigen op een nieuw continent, de reden waarom vele tangoleraars elke dag weer goedgemutst uit bed kruipen.

Zo ook voor Eugenia Ramírez Miori. Zij maakte de heropleving van de tango van nabij mee in Argentinië. Na een carrière in Buenos Aires, kwam ze in België terecht, waar ze een eigen school, Nosotros, opstartte, die deel uitmaakt van de nieuwe dimensie binnen de tango.

Ze ontwikkelde een eigen lesmethode, gebaseerd op de essentie van de tango, want tango is bovenal een dans van volk, die  iedereen kan dansen. Met een diverse ploeg maakt de school die missie waar.

Foto: Nosotros tango | viering 16 jaar bestaan Nosotros tango