Schieten op staande en liggende wip bij Schuttersgilde Sint-Sebastiaan in Drogenbos

Wipschieten

Wipschieten is een discipline van het handboogschieten waarbij er geschoten wordt op een staande of liggende wip. Hierbij moet je proberen zogenaamde vogels van de wip te schieten, dat zijn meestal kleine, met kleurige pluimen versierde stopjes.

Het materiaal

Er zijn twee manieren om te schieten, op de staande of de liggende wip. Bij de staande wip is de wip zelf minimaal 28 meter hoog. Deze wip heeft drie latten met ijzeren pinnen waar de vogels op gezet worden: deze vogels zijn elk 1 punt waard. Daarnaast zijn er ‘kannekes’ (eenden, canard): deze vogels hebben een puntenwaarde van 2 punten. Daarboven staan twee zijdevogels: deze zijn elk 3 punten waard. Als laatste is er één hoofdvogel: deze is de meest waardevolle en levert 4 punten op.

De liggende wip daarentegen vereist een minimale afstand van 17 meter in de verte in plaats van in de hoogte. Net als bij de staande wip zijn er drie latten met ijzeren pinnen voor vogels, zij hebbendezelfde puntenwaarde als bij de staande wip. Een liggende wip wordt ook wel een lage wip genoemd.

De bogen waarmee er geschoten wordt, variëren van houten bogen zoals die in het verleden gangbaar waren, tot moderne kunststofbogen (en pijlen) gemaakt van materialen zoals glasvezel, aluminium en carbon. De keuze van de boog hangt af van de gestalte en kracht van de schutter. Ook wordt rekening gehouden met links- of rechtshandigheid bij het kiezen van een boog.

Schietingen

Schuttersgilden kunnen zowel in de zomer als in de winter samenkomen, zolang de locaties (buiten in de zomer en binnen in de winter) voldoende ruimte hebben om in de hoogte of de verte te werken en de staande of liggende wip te kunnen installeren.

De schuttersgilde van Drogenbos organiseert maandelijks schietingen met de gebruikelijke vogels, maar er zijn ook enkele bijzondere gelegenheden waarbij er een feestelijke stemming heerst en de vogels in een specifieke opstelling worden gezet.

Zo is er de koningsschieting. Tijdens de koningsschieting wordt er gericht op de hoofdvogel, die zich als enige vogel op de wip bevindt. De vorige koning krijgt de eer om als eerste drie schoten af te vuren, voordat de competitie begint. Degene die als eerste de hoofdvogel raakt, wordt de nieuwe koning voor het komende jaar en ontvangt een gildebreuk en een siervogel. Een gildebreuk is een smeedwerk, meestal gemaakt uit zilver, dat een lide van de schuttersgilde één jaar mag dragen na het winnen van de koningsschieting. Als dezelfde persoon drie jaar op rij tot koning wordt gekroond, wordt hij keizer en behoudt hij deze titel voor het leven. De koning heeft ook de verantwoordelijkheid om deel te nemen aan de optochten waar de gilde voor wordt uitgenodigd, zoals bijvoorbeeld bij de Meiboomplanting.

Een ander bijzonder evenement is de prijsschieting. Bij de prijsschieting is de vogel kleiner dan een kurk en heeft hij een nummer. Zoals bij een tombola komt ieder nummer overeen met een prijs.

Vervolgens is er ook nog het Cougnouschieten. Deze schieting draait om het raken van de vogels die verbonden zijn aan een ‘cougnou’ of ‘cramique’, dat is kramiekbrood - een Belgisch zoet briochebrood met rozijnen - die de schutters kunnen winnen. De hoofdvogel is verbonden aan het grootste brood dat tot wel 2,5 kg kan wegen.

De Schuttersgilde Sint-Sebastiaan in Drogenbos

Schuttersgilden zijn lokale verenigingen die zich richten op het behoud van historische gewoonten en gebruiken, met name op het gebied van schieten met oude vuurwapens, zoals musketten, of kruisbogen. Ze hebben hun oorsprong in de middeleeuwen, waar ze werden opgericht om de steden en dorpen te verdedigen tegen vijanden en om de sociale cohesie te versterken. De eerste vermelding van schuttersgilden is te vinden in 1512. In de middeleeuwen moesten schutters leren om over stadsmuren te schieten, daarom schieten schutters vaak verticaal.

Schuttersgilden spelen een cruciale rol bij het versterken van gemeenschappen. Ze bevorderen een gevoel van samenhorigheid en trots onder hun leden. Schuttersgilden blijven schuttersgilden bestaan en geven mee kleur aan de lokale geschiedenis en het lokale erfgoed. Ze organiseren niet alleen schietwedstrijden, maar ook andere evenementen zoals optochten en feesten die de banden binnen de gemeenschap versterken.

De Schuttersgilde Sint-Sebastiaan in Drogenbos heeft enkele lokale kenmerken. Dialect speelt bij hen een grote rol, met termen zoals 'Bosman' (iemand die nog nooit een vogel van de wip kon schieten), 'Huufdvugel', en 'Musijzer' (dat waren vroeger minoderwaardige metalen bogen aan de wip). Er is ook een sterke lokale betrkkenheid en erkenning voor langdurige inzet, doordat iedereen elkaar kent en loyaal is aan elkaar.