Vrijgezellendag in Bree

Wanneer iemand gaat trouwen, kan die persoon een vrijgezellendag beleven. Traditioneel wordt er op die dag lekker gegeten, flink wat gedronken en vinden er grappige onnozelheden en lichte plagerijen van de ‘vrijgezel’ plaats. Ook ik, Jochem, een jonge dertiger uit Bree, nam deel aan die traditie en maakte mijn vrijgezellendag mee op 27 april 2024. Hieronder volgt een omschrijving van mijn vrijgezellendag.

Ik had al maanden geleden doorgegeven wie ik er graag bij zou hebben. Na lang zoeken werd uiteindelijk een datum geprikt die voor de meeste deelnemers paste. Die datum viel eigenlijk al twee maanden na mijn trouwdatum, dus van een echte 'vrijgezellendag’ kunnen we niet meer spreken. Steeds vaker horen we, en merken we dat trouwens zelf ook in onze vriendenkring, dat vrijgezellendagen later worden georganiseerd. Vaak heeft de vrijgezel al kinderen, zijn ze aan het bouwen en trouwen ze niet meer of gewoon ‘voor de vorm’. Door de drukke levens van iedereen duurt het dikwijls een hele tijd eer een geschikte datum wordt gevonden die voor iedereen past. Het belang van het overgangsritueel blijft bestaan, waarbij de bloemetjes eens goed buiten worden gezet. 

Als vrijgezel polste ik de laatste tijd af en toe wanneer het eindelijk zou plaatsvinden, want door mijn bouw- en andere plannen liep mijn agenda snel vol. De deelnemers hielden zich van de domme, maar uiteraard waren mijn vrouw en andere betrokkenen die op de hoogte moesten zijn al even gebrieft…

Ik had nog een licht vermoeden dat het op 27 april zou gaan gebeuren. ’s Morgens hoorde ik redelijk wat lawaai op zijn mijn oprit, maar groot was mijn  teleurstelling toen het onbekenden bleken te zijn. Nog groter was mijn teleurstelling toen ik mijn werkkleren moest aandoen, voor wat een lange werkdag op de bouwwerf in Genk beloofde te worden. Ze lieten mij even op gang komen en slopen toen de werf op. Toen ik bekend volk zag, wist ik hoe laat het was. Mijn vrouw had mijn valies met aangepaste kleren en schoenen al klaargezet, en dus kon de dag beginnen.

Na een kort ontbijt met koffiekoeken en enkele flessen cava, kreeg ik mijn eerste opdracht/pesterij voorgeschoteld: ik moest mij, met lichte tegenzin, verkleden als een dweil en kreeg een emmer mee, gevuld met kleurrijke schuursponsjes, wat zeemvellen en een fles cactusjenever. Crocs in de regenboogkleuren maakten het geheel af. Die verkleedkleren zou ik pas mogen uitdoen wanneer ik de inhoud van de emmer verkocht had.

Een uitzondering werd toegestaan tijdens de eerste echte activiteit van de dag: een paar uur (virtueel) sporten in Sparx in Hasselt, waar ze ook een ‘vrijgezellenpakket’ aanbieden (lees: consumpties en nacho’s inbegrepen). Dat niet alleen wij getriggerd waren door dat aanbod, bleek toen we er aankwamen en een andere groep luidruchtige mannen verzameld stond rond een vrijgezel, verkleed als een typische Schot.

Na het sporten moest het dweilpak terug aan, en je kan je wel inbeelden dat ik heel wat beziens had toen we daarmee jeu de boules gingen spelen (mijn lievelingssport, dus een straf was dat zeker niet). Intussen probeerde ik wat sponsjes te verkopen, maar de shotjes jenever gingen vlotter van de hand. Zeker aan de verschillende andere vrijgezellengroepen die passeerden. Na enkele uurtjes spelen geraakte mijn emmer al iets leger, maar ondanks enkele pogingen lieten ze me mijn pak nog niet uitdoen.

We moesten immers naar onze volgende bestemming: Bree. Toeval of niet: die dag was er juist een groot evenement in de stad en het was gezellig druk in het centrum. Aangezien ik afkomstig ben van Bree moest en zou ik daar wel bekend volk tegenkomen. Dat gebeurde ook en maakte het, ondanks het ongemakkelijke verkleedpak, wat makkelijker om nog wat jenever en sponsjes te verkopen. Missie geslaagd en ik mocht mijn gewone kleren weer aandoen. Net op tijd om naar het restaurant te gaan. Van al dat sporten en drinken, hadden we  immers stevige honger gekregen.

Zo konden we een ‘fondke’ leggen voor de rest van de avond. We hadden een soort van kroegentocht gepland, maar het bleek zo gezellig in het eerste café, dat we er niet meer zijn weggeraakt. Enkele goede sigaren en een fikse drank- en hapjesrekening later werden we veilig thuisgebracht door enkele vrijwillige bob’s. Gelukkig was het de dag erop zondag en konden we terugblikken op een gezellige vrijgezellendag, moe maar voldaan!

*Gebaseerd op een interview door Pieter Neirinckx met Jochem Jacobs. 

*Deze inzending kadert binnen het project Beleving 100. levende gebruiken en tradities in Limburg. Een initiatief van het Limburgs Volkskundig Genootschap, in samenwerking met ECRU Erfgoed en Erfgoed Haspengouw, Werkplaats immaterieel erfgoed, Openluchtmuseum Bokrijk, Heemkring Vaart, Haspengouw. TV vzw, Academie voor streekgebonden Gastronomie en AVANSA-Limburg.